کشت هیدروپونیک

کشت هیدروپونیک

کشت هیدروپونیک شیوه‌ پرورش گیاه بدون خاک است. در این نوع کشت نیازهای غذایی گیاه از طریق آبیاری برطرف می‌شود و با نگهداشتن گیاه در بستری از مواد خنثی و بی‌اثر مانند پرلیت، کوکوپیت، ورمیکولیت، یا پشم سنگ، پوسته برنج یا ماسه دیگر نیاز به بستر کشتی از جنس خاک نیست.

بستر کشت گیاه باید کاملاً سیاه رنگ و کدر باشد تا از رشد علف‌های هرز و همچنین رسیدن نور به ریشه های گیاه جلوگیری کند.

کشت هیدروپونیک جایگزین مناسبی برای روش کشاورزی با خاک است.

انواع سیستم‌های هیدروپونیک

تامین مواد غذایی مورد نیاز گیاه با دو سیستم کشت هیدروپونیک متفاوت انجام می‌شود:

سیستم باز: که در آن عناصر غذایی که گیاه به آنها نیاز دارد، فقط یک بار به گیاه داده می‌شود و بعد از آن، از بستر کشت خارج می‌شود. این سیستم به گونه‌ای طراحی شده که کم هزینه باشد.

سیستم بسته: در آن مواد غذایی محلول در آب در یک چرخه قرار می‌گیرند که مدام برای رفع نیازهای گیاه در اختیار گیاه قرار دارد. برای اینکه محلول غذایی در این سیستم، مواد ماکرو و میکرو کافی و مورد نیاز گیاه را داشته باشد، باید دایماً به وسیله دستگاه‌های کنترل کیفیت، اندازه‌گیری شود و آن قسمت از عناصر غذایی محلول در آب جاری در محدوده ریشه گیاهان، که جذب ریشه شده‌اند و محلول دیگر آن‌ها را با خود ندارد، به آن اضافه شوند.

مزایا و معایب کشت هیدروپونیک

از مزایای این روش می توان به صرفه جویی در مصرف آب، بازدهی و تولید محصول بیشتر و استفاده از بستری کشتی کاملاً استریل شده و به دور از هر گونه بیماری‌های ناشی از آب آلوده و خاک آلوده و مصرف بهینه مواد غذایی اشاره کرد.

اما مهمترین عیب این سیستم نیاز به سرمایه گذاری بالا برای راه اندازی آن و همچنین نیاز به افراد خبره و متخصص است.